اثر سرعت تصویرسازی حرکتی بر انواع حافظه، و مشارکت خواب در تحکیم حافظه حرکتی

حافظه به عنوان توانایی حفظ و نگهداری تجربیات آموخته شده برای اجرای مجدد مهارت و سازگاری با نیازهای موقعیت جدید از موضوعات مهم در یادگیری و کنترل حرکتی است . هدف مطالعه حاضر بررسی اثر سرعت تصویرسازی¬ حرکتی (سریع تر، آهسته تر و برابر با اجرای واقعی) بر انواع حافظه ¬حرکتی کاری، کوتاه مدت، درون¬خط و برون¬خط بود. شرکت-کننده¬ها 48 دانشجوی دانشگاه الزهرا با میانگین سنی 1/2±9/23 سال بودند که به طور تصادفی در 3 گروه آزمایشی تصویرسازی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. برای بررسی برنامه حرکتی تعمیم یافته (gmp) خطای نسبی و برای پارامتر، خطای مطلق تکلیف زمان¬بندی حرکات متوالی پا محاسبه گردید. شرکت¬کننده¬ها 6دسته 10کوششی تکلیف را با سرعت تعیین شده تصویرسازی¬ کردند. آزمون حافظه کوتاه¬مدت، درون¬خط و کاری بلافاصله بعد از تمرین تصویرسازی حرکتی و آزمون حافظه برون¬خط در3مرحله با فواصل12ساعت انجام گرفت. طبق نتایج تحلیل واریانس یک¬طرفه در سطح معنی¬داری 05/0>p، سرعت تصویرسازی اثر معناداری بر حافظه کوتاه¬مدت gmp و پارامتر و هم¬چنین بر حافظه کاری gmpو پارامتر نداشت. نتایج تحلیل واریانس 4(گروه)×4(آزمون) با¬¬ تکرار سنجش عامل آزمون برایgmp در سطح معنی¬داری 05/0>p نشان داد که تصویرسازی حرکتی سریع، واقعی و آهسته بر حافظه درون¬خط، برون¬خط 12 ساعته بدون¬خواب، برون¬خط 12 ساعته باخواب و برون¬خط24ساعته اثر مثبت معنادار داشت. درمورد پارامتر تنها تصویرسازی حرکتی با سرعت واقعی اثری مثبت معناداری بر حافظه برون¬خط24ساعته داشت.‏ حافظه gmp گروه تصویرسازی واقعی با گذشت زمان بهبود معناداری نشان داد. علاوه بر این، بین حافظه برون خط 12 ساعت بدون خواب و همراه با خواب تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین به نظر می رسد که تصویرسازی حرکتی موجب بهبود حافظه بلندمدت gmp شده، اما فقط تصویرسازی حرکتی با سرعت واقعی بر حافظه پارامتر موثر است و فعال¬سازی مجدد و تعاملات کارکردی بین سطوح بالاتر و پایین¬تر مغزی هنگام خواب باعث تثبیت حافظه حرکتی می گردد.